Nasip değilmiş
Dua tutmayan bir zaman dilemişim seni...

Seni sevmek onurlandırır beni
hiç gelmeyeceğini bile bile beklemek seni...
Sana geçmişimi anlatmak istemezdim
Anı yakalayıp sevgi kadar kutsal şeyler söylemek isterdim
Ettiğim aşk yemini tutmak
kederi susturmak isterdim
kabuslarımı bitirmek
gecenin kıyısında kanatarak kalbimi
aşk hayatımızı yeniden yazmak isterdim...

Aşk hep seninle başlardı
hasret gidişinle
Şiir adınla başlardı
Düşlerime yüzün akardı
Sonra..
Ders biterdi aşk biterdi
Bir teneffüste ayrılık büyütürdün
Ders biterdi sen gözünde yaşın giderdin
Aşkla kavuştuğumuz
parke taşlı lise yoluna ayrılık kanayan harfler bırakırdın
beni seve seve bırakırdın
Aşk hep seninle başlardı
kıyamet gidişinle...

O şehri aşkımız kurtarır sanmıştım
Bilemezdim umut dağıtırken umutsuz kalacağımı
Aklımı yitirmiş herkesten vazgeçerken gördüm
gözlerindeki son düşü, derin anlamı
Mayıstı yüzünde yüzümü seyrettiğim sokaklar
sahipsiz ve aşksız kalmıştı
evler kanamıştı
ellerini tuttuğumu gören odalar kanamıştı...

Mayıstı, ayrılmıştık işte
O terminalden ben kalabalık uğurlanmıştım yalnızlığa
sen kalabalıkta yalnız kalmıştın
sen düşümde saklı kalmıştın
ağlamıştık...
beni ellere kendi ellerinle verişine ağlamıştık
ben seni unutamamanın şehirlerinde hüzzam şarkılar söylemiştim
adını gecelere bağırmıştım
Mayıstı
O terminalde ben seni bana tutsaklamıştım...


Asil bir yalnızlıkta
sana dair ne varsa yakışırdı bana
yakışırdı eskiyen yüzüme sessizlik
sessizlik odama yakışırdı
Yıllar süren bir ayrılıkta
büyürdü aşk ve düşler
Seni büyütürdüm, özlemini
Şarkılar biriktirirdim, şiirler yazardım sana
Asil bir yalnızlıkta
Her gün seninle ölüp dirilmek
yakışırdı bana...

Sen gitgide güzelleşirken ben uzak bir gurbette eskirim
Kırışan gülüşümle tanıdın mı beni hemen
yamalı sözlerimden?
Sen gitgide güzelleşirken
Kalbim yeniden delirir bu Ocak
Bu Ocak ellerinde on yedi yaşım gibi yeniden dirilirim...
seni yeniden severim...

İnsan yaşadığı şehre benziyor
bundan gölgelenmiş yüzüm
yağmur ağlamışım
melankolim senden armağan
savrukluğum babamdan
İnsan yaşadığı aşka benziyor
bundan ıssızlığım, kırgınlığım
öfkem senden
gururum annemden
eskiyen gözlerimden tanıdın mı beni hemen?
Hüzün gülüşüm senden
Bir gün bir öpüşüne sana geri vereceğim...

Affetmeliyiz birbirimizi!
İlk yalnızlıkta konuşacaklarımız incinmemeli
Ödediğimiz mükemmel bedeller sonrası
hakkını helal etmelisin..
Affetmeliyiz birbirimizi...

Ağır bir pişmanlıkla konuştuk
Hep aşk kaybetti
Yenik sevgililerin ertelenmiş buluşmasında
tarihi geçmiş bir aşkı övdük
güzeldi, yaşandı ve bitti dedik
dostluk dedik de
yalan elime, yüzüme bulaştı
kaybetmeler ustası
gülümserken ağladı
Hep aşk kaybetti...

Günlerimin aralığından baktın
yaramı kanattın
ya şiir yazacağım ya da yok olacağım
Hoş geldin demiyorsam alınma
çünkü sen hiç gitmedin benden
ben kendimi aşkına tutsak ettim...
Günlerimin aralığından girdin
yüzümü çizdi güzelliğin
Vermeyeceğim seni sana..
Ben seni uzaktan uzağa sevmeye alıştım
Git dersem alınma...

Yalnızlığıma dokundun
İçimde kutsallaşan sevgine dokundun
Korktum senden
çünkü ben aşkı yokluğunda yaşattım
çünkü ben karşılıksız sevdim
Sensizliğime dokundun
içimde ağlayan hasretine dokundun
ürperdim!
çünkü ben seni düşlerde büyüttüm
çünkü ben seni eski fotoğraflarda sevdim
sevdim...

Seni unutamamanın şehirlerinde
zaman yaratımı kanatarak geçti hep
hep yüzündeki anlama tutundum
gülüşüne, saçının içime işleyen kokusuna
seni bir kez daha dünya gözüyle görmeye
son bir kez kucaklamaya
ilk defa öpmeye, ağzının tadına tutundum
seni unutamamanın şehirlerinde
ben her gece hayaline tutundum...

Seni unutamamanın şehirlerinde
şimdi anlıyorum
büyük aşklara yılların dokunamayacağını
seni benden kimsenin alamayacağını
her sabah sana uyanıyorum
her sabah sana yeniden aşık oluyorum
Bugün de senden seni sevmenin iznini istemiyorum
çünkü ben aşkına tutsaklandım
ve öğrendim
insan hayatta bir kez seviyor...


Eser sahiplerine destek:

Müzik: Aynı Hikaye / Fikret Hasani
www.youtube.com/channel/UCd-1gfpXJuY9KCxHEtLUKfg

Cafe Mimoza