Ben küçükken bizim köyde leylekler yuva yapardı
Kış gelince arada bir yol komşuya da sapardı
Kız oğlana gönül verir, oğlan da kıza tapardı
Dünya küçük ve güzeldi, gülüyordum ben küçükken

Metre metre karlar yağar, yol kapanır, sis çökerdi
Kimi, karda tünel açar, kimi, damda loğ çekerdi
Saçaklardan sarkan buzlar, bize bedava şekerdi
Her bir günün kıymetini biliyordum ben küçükken

Ağa da var, bey de vardı, kul olmazdı kula bir kul
Karın doymaz, gözümüz tok, yetiyordu sırttaki çul
İsteğim andan ibaret, ne han hamam, ne para pul
Zerreden de küçük şeyler diliyordum ben küçükken

Hicap duyduğum tek leke, tırnaktaki kirdi bizde
Cennet cehennem uzaktı, gayya, irem birdi bizde
Dünya bir oyun sahnesi, yaşam bir şiirdi bizde
Kahkahayla gözyaşımı siliyordum ben küçükken

Başın hangi göğe erdi, büyüdün de Alibaba?..
Hatıralar elde kalan, saçındaki aklar caba.
Şimdi yumsam gözlerimi, giden gelir mi acaba?..
Kaderi hep düşlerimde çeliyordum ben küçükken



Loğ : Eskiden toprak damları (çatıları) sıkılaştırmak için kullanılan, ağır taş silindir.




DOST KATKISI.............Teşekkürlerimle



Delikli kuruştan fazla bulunmasa cebimizde
Yetim hakkı, haram mala yer olmazdı küpümüzde
Yediden yetmişe kadar izan vardı hepimizde
İyiliği kötülükten eliyordum ben küçükken.............Aydın KAHRAMAN (sonsuzufuk)