İyi niyetle yazdığım bir söz, yanlış algılanır, kalbe dokunur ve de diğer sevdiklerim açısından bir ayrımcılık görüntüsü oluşturur çekincesi ile, yüz yüze olduğum kişilere dair şiir yazmak beni her zaman kaygılandırmıştır. Ancak, ben ve diğer kardeşlerim nezdinde, anne baba yerinde saydığımız büyük yengem ve büyük ağabeyime karşı yazdığım bu şiirleri bir boyun borcu olarak addediyor, sair tüm sevdiklerimin hoşgörüsüne sığınıyorum.

Sürçülisan olursa af ola...

Anadolu’nun orta kesimlerindeki yöresel şiveler her zaman bende ayrı bir yer edinmiştir. Özellikle Yozgat, Çorum, Sivas, Kırşehir, Kayseri ve bir çok yöremizde, hatırlayabildiğim kadarıyla;

-Babaya ve ağabeye - ağa, ede, abi...
-Anneye ve ablaya - aba, ece, bacı, cici...
-Amcaya - emmi, paşa, eşine ve kızına - eme...
-Halaya - bibi... gibi sıfatlarla hitap edilir, edilirdi. Ben de, ailemizdeki konumları ve biraz da mukallitlik adına, yakın çevre dahilinde ve biz bize olduğumuz ortamlarda, büyük ağabeyime "ağam", diğer ağabeyime de subay olması sebebiyle "paşam", diye hitap ederim.