Üç deli konuşuyordu
Birinci deli dedi ki
‘’Keşke her şeyi yıkayıp, paklayıp, ipe asıp da kurutabilseydik!’’

‘’Niye ki?’’ Dedi, ikinci deli…

Üçüncü deli atıldı. ‘’Anlamadın mı şaşkın? Hiçbir şey kirlenmeyecekti ve eskimeyecekti!’’

‘’Doğru.’’ dedi birinci deli.

‘’Tamam, şimdi oldu. Anladım.’’ Dedi, ikinci deli.



‘’Mesela ben!’’ Dedi, birinci deli ve ekledi
‘’İnsanları yıkar, paklar, ipe asar, kuruturdum. Analarından doğdukları gibi, tertemiz olurlardı.’’

‘’Çılgınca.’’ Dedi, ikinci deli.

‘’Mantıklı.’’ Dedi, üçüncü deli.



‘’Ben olsam!’’ dedi, ikinci deli.
‘’Tüm din adamlarını yıkar, paklar, ipe asar, kuruturdum. Muhakkak dünya çok daha yaşanılır bir yer olurdu!’’

‘’Uçuk.’’ Dedi, birinci deli.

‘’Kaçık.’’ Dedi, üçüncü deli ve devam etti.



‘’Bana kalırsa.’’ Dedi, üçüncü deli.
‘’Bütün Tanrıları yıkar, paklar, ipe asar, kuruturdum. Böylece hepsi aynı din için çalışır ve vicdan en doğru inanç olurdu.’’

‘’Atma.’’ Dedi, birinci deli.

‘’Saçma.’’ Dedi, ikinci deli.

‘’Hayır, saptama!’’ Dedi, üçüncü deli.



O sırada ben girdim içeri.
Balkondaydım.
Dinliyordum, kafalarından geçenleri.

Birinci deli sırıttı.
İkinci deli kıkırdadı.
Üçüncü deli kahkaha attı.

Aynı anda bağrıştılar ‘’İşte, dördüncü de geldi.’’
Gülümsedim.

Hep bir ağızdan sordular ‘’Ya sen ne yapardın?’’

‘’Şey… Ben… Şey…’’ Dedim.
‘’Zamanı yıkar, paklar, ipe asar, kuruturdum. Zaman, benim olurdu her zaman! Hem, tertemiz her zaman! Ve başa alıp, dilediğim yerden başlardım, her zaman!’’

‘’Alakasız.’’ Dedi, birinci deli.

‘’Ahlaksız.’’ Dedi, ikinci deli.

‘’Allahsız!’’ Dedi, üçüncü deli.


Diyecek pek bir şey kalmamıştı bana.
‘’Peki.’’ Dedim.
Sadece peki…

*

Antakya, 12 Nisan 2021
Ali asafoğulları