Kömürcüyüm ben Zonguldak’ta

Tershanede hayatın terslediği işçi,

Mahpusta şairim ben,

Nöbette kurşun yemiş askerim
Elimde yardan gelen mektubun hasreti,

Evladıyım ben bir annenin
Sokak ortasında
Bir eylem tazeliğinde
Yitik, kaybedilmiş,

‘ uy havar, sevmişem ben seni’
Dizesindeki şairin
Sevenim ben,

Töresinin kahpeliğinde vurulmuş genç kız
ve
Vuran ele silah tutturulmuş 16 lık delikanlıyım ben,

Evine ekmek götüremeyen
Gözyaşlarını makine yağında gizli
İşçiyim ben,

Yaşamın artık başka çare bırakmadığı
Çocuğuna piç denilen
Severek sevişmeyi unutan
Fahişeyim ben,

Okumayı öğrettiği çocukların büyüdüğünde
Yazdıklarını okuyunca
Astırdığı öğretmenim ben,

Kendi sümüğümü koluna sürerken
Başkasının sümüğüne mendil satan
Ana avrat sövdüğünüz
O çocuğum ben,

Hala bir kalbim varken
O kalbi dinleyen
İnsanım ben…