Yorgunum, çekmiyor ki yükünü ayaklarım!
Ağrımı dindiren bir omuz olsaydı keşke...
Yorgunum, birer birer çöktü dayanaklarım,
Huzura uzandığım bir diz olsaydı keşke!...

...
Sokaklara mirastır, sessiz ağladığımız
Viraneliğe döndü artık bütün bağımız
Ne çabuk geçer oldu böyle bizim çağımız
Mutluluğa ulaşan bir iz olsaydı keşke !...
...
Usandım, bin maskeyi süs bilip  dolaşandan
Usandım, yalnız ’’ben ben" diyerek yaşayandan
Usandım, deva bulmaz yarayı kaşıyandan
Doyasıya baktığım bir yüz olsaydı keşke!...
...

Çok şey mi istiyorum; tatlı bir bakış olsun
Kalplerin birleştıği bir sıcak sarış olsun,
Bazen de rahatlatan içten bir duruş olsun ...
Baharları getiren bir söz olsaydı keşke !...
...
Bir hayalin peşinde ne çok gönül tutuşur
Hüzünler harmanında umudumuz buluşur
Susarız elbet, o ân melalimiz konuşur
Bakınca dinlendiğim bir göz olsaydı keşke...
...
Saat 15.00-24.00 suları,
6 Ağustos 2020...
mürsel emre doğan
....