İçim yaralı bu gün.
Dünde öyleydi, yarında öyle olacak....
İnsanlar, yok olan dahi insanlar canımı yakıyor.
Yozlaşmanın karanlığında,
Sanatı, sanatçıyı aradığım bu sokaklarda,
Esen rüzgarın nağmelerinde,
Hep gerçeği hayallerden arındırırken
Gerçeğin hayalsiz, hayallerin duygusuz
Duyguların ise insansızı olamazdı...
Ve sen o Antik cam aynalarında
Gencecik filizler bulasun diye
Hepsini içinde saklamıştın...
İşte bir dahi ve bir kaçı..
Cihangir’in sevdasında
Bu hayallerde kendi var oluşlarına,
Elbette kendi hayallerindeki gerçeklerle ulaşacak,
Bazen bir Picasso, Bazen bir Dali,
Bazen bir Frida Kahlo,
Bazende bir İbrahim Balaban olarak...
Liamsi IRAS gibi ressamlar
Kendi umutlu yarınları için,
Cihangir sokaklarında pes etmeden..
Yerlerini alacaklar.
Çünkü sanat kokan bu sokaklar
Ritüellerinde, canhıraş feryatlarını,
Çabalarını duydukları
Gerçek sanatçılara
Antik kırık çam parçalarındaki hayallerini
geri verecekler........