PASLI PRANGA KOKUSUDUR ÖLÜM

gözlerime vuran kırağı çalmış hayallerin ayazı
her ağaç budanınca yeşerirmiş bahara
söyle şimdi ben/de bahara umut açarmıyım..?
kardelen çıkmazı güzler yaşıyor ömrüm
nereme vursa sen/sizliğin ayazı
hükümsüz kılıyor bütün şiirlerimi.
kırık dökük hayâllerim vuruyor ,
şehrimin kıyılarına.
arsız bir sen döküntüsü ,
damarlarımda tiz bir sancı,
eyy yüreğimi yüreğine bağladığım ,gönül çıkmazım
söyle şimdi ...
hangi fahişe bedenin aşk-ına şafak atıyorsun ...?
kırılan dökülen gururumu ,
hangi anasonlunun dibinde demliyorsun.
beceremedik sevdam beceremedik
bizli şiirlere yazılmayı.
çürük yumurta tadında bir ölüm miras bıraktın bana.
hadi şimdi git gidebildiğin kadar uzağa
yakınımda olursan yine dayanamam ,
yine duramam sensiz.
sessiz ve sen/siz gecelerimde,
düşlerine aforoz bakışlar bırakırım.
kapı aralığından saldığın ,
erkete bir ölümdü dudaklarımda..
ne kadar mavi kaldıysa
ardından grimsi ağıtlar sürüyor yanaklarıma..
tüm faili meçhullerin adresi belli artık
gözlerimin önünden tomar tomar ceset düşüyor toprağa
Sen yoksun artık
ve olmayacaksın.
ruhum tedirgin
ruhum ,aymazlığına serseri kırıntılar döküyor..
ben son kez altın vuruşu salıyorum yüreğimin senli tam ortasına.
hadi artık sal depremlerini şehrime
korkarsam namerdim..
istersen gözlerine as yarınlarımın şafağını..
istersen/de vur çarmıha bedenimi
paslı demir pranga kokusuydu ölüm

Emel.Abokan

17/03/2014
18/10