Her şey dingin, sessiz sakinken yaşam,
Rengarenk çiçek bahçesi gibiyken gençliğim
Toplayamadım, koklayamadım
Kıymetini bilip saklayamadım.
Sarılıp sımsıkı, hep benim ol,
Gitme, kal
Diyemedim...

Elimde kağıt kalem;
Siyah-beyaz, renksiz, boyasız
Özgürce bir kalp çizmeyi
Oklarla onu beni yazmayı
Umursamadan kınayan bakışları,
Sarmaş dolaş gezmeyi
Beceremedim! ...

Hep uzaktan seyrettim
Kirpiklerimde asılı gençliğimi;
Ne gecem koyulaştı,
Ne de şaraba döndü akşamlarım
Dokunamadım zamanın asi yüzüne bile
Ruhunu bırakarak terk etti duygularım...

Şimdi sevgiyi tatsam, aşka gelsem
Asılsam sevdaya delicesine
Vakte dar bu anlarda kucaklasam geçmişimi
Çalışıp çabalasam, döksem servetimi
Dile gelse pusuda bekleyen duygularım
Konuk olsam, en derin sevdalara
Isıtır mı ki Güneş yeniden sıvasam balçıkla?
Aşka davet etsem tüm bulutları
Ömür yağdırsa geçip giden yıllarım
Islansa yüreğim inceden inceden,
Söyle ne çıkar ki, gurbette kalmışsa gençliğim?
Ne çıkar ki, geçip gitmişse yıllarım? ...


Rukiye Çelik