Yine bir yaprak düştü rüzgârlar sert esince,
Dallar ondan habersiz, o dallardan habersiz.
Sandım kıyamet koptu yâr selamı kesince,
Pullar zarftan habersiz, zarf pullardan habersiz.

Herkesin bildiğini, bir ben mi bilmiyorum?
Gözyaşların aktı da, bir ben mi silmiyorum?
Herkes koşup geldi de, bir ben mi gelmiyorum?
Yollar benden habersiz, ben yollardan habersiz.

Ömür geçip gidiyor; her dakika, her bir an,
Nafile geçen ömre ne kadar yanarsan yan!
Ölümü hissedersin, bittiğinde heyecan,
Yıllar günden habersiz, gün yıllardan habersiz.

Gırtlağımı sıkınca ölümün soğuk eli,
Hayatımla ödenir günahımın bedeli,
Ölüme karşı aciz; hem akıllı, hem deli,
Sal mevtadan habersiz, mevt sallardan habersiz.

Hayat dediğin ne ki; doğum, ölüm arası,
Herkes borcunu öder, geldiğinde sırası,
Bu yolda herkes eşit; beyazı ve karası,
Kullar sûrdan habersiz, sûr kullardan habersiz.

Elveda diyeceksin, üç gün kaldığın hana,
Mahşer günü dehşetli, ateş dokunur cana,
Ruh bedenden çıkınca kolun düşecek yana,
Kollar elden habersiz, el kollardan habersiz.


Sabri Koca



sal: tabut
mevt: ölüm