İçim ürperiyor...
Bu yol nereye gidiyor?
Zamansız dediğin şey,
Satır satır Kaderime hükmediyor.
Ellerine değmeden ellerim
Adın ayrılık oluyor.
Derman diye uzandığım
Yüreğime dert oluyor
Yüreğim artık benim değil, onu bulamıyorum
Bir yavan düş bu uyanamıyorum.
Halbuki ayak seslerini duysa
Yeniden dirilmeye başlar ölü çiçekler.
İçim gidiyor, duymuyorsun sesimi
Vuslatın artık gece yarılarına vurmuyor.
Yürüdüğün yollar bana çıkmıyor
Sevgilim, sen papatyalardan güzelsin,
Şimdi bir Tanrı gibi
Arşı ala da olup yüreğinden öpmek vardı
7 cihana hükmediyorum da
Dudaklarım değmiyor yüreğine
Ellerinin hasretinden bahsetmiyorum bile
Acıyorum, tepeden tırnağa acıyorum..
Sevgilim, ah güzel aldanışım...
Neden uzanmaz ellerin yüreğime?
Bir adi yürektir benim baş edemediğim.
Ahh yoksun..yokluğun..
Anlamıyorsun...
Ya vazgeç bu memleket kadar helal oluşundan
Ya da bu özgür nidaların sussun artık
Gökyüzüne gözleri değmemiş bi esire;
Kuşların özgürlüğe kanat çırpışını antamazsın,
Kuşlarda esirdir, aslında
Yalan anlatmışlardır sana
Milyonlarca insanın içinde sensizimdir bende..
Ve sensizlik inan, senin olmadığın bir dünyada
Cehennem olarak yeter bana...