Burası hüzün
Açsam hüzün,
Kapasam hüzün,
Ağlasam hüzün,
Gülsem hüzün,
Orası İstanbul’sa
Burası hüzün.
Duble duble içerim
Onu iki gözüm
Önüm hüzün,
Arkam hüzün
Yatsam hüzün
Kalksam hüzün
Uzansam hüzün
Otursam hüzün
Burası hüzün
İstanbul değil
İki gözüm.
Tam burası,
Yüreğimin ortası
Başımın üstü hüzün
Ayaklarımın altı hüzün
İçsem de, içmesem de hüzün
Akşamla sabah arası
Gün ortası,
Yemek masası
Hüzün, hüzün dolu
Yüreğimin ortası
Vurulmuşum kalbimden
Değil bu kurşun yarası
Sürmediğim sevgimin sefası
İstanbul değil burası
Hüzün hüzün dolu
Kalbimin tam ortası
Burası hüzün
Doldursam da hüzün
Boşaltsam da hüzün
Bağışla beni iki gözüm
Bilirsin ne çektiğimi en iyi sen
Gelir acım ruhumun derinliklerinden
Haber yok artık
Oturduğumuz söğüt gölgelerinden
Göl sahillerinden
Bahar hüzün
Yaz hüzün
Hazan zaten çok üzgün
Kış ise yıkılmış büsbütün
Burası hüzün
Neden gittin neden?
Böyle erken!
İstanbul değil burası
İki gözümün arası
Derindir derin
Sevdanın iyileşmeyen yarası.

H. Hüseyin Arslan - 02.03.2021