HOŞÇAKAL



Ne yapsam da
Uğramasa ruhun, ruhumun dehlizlerine
Girmese düşlerin, derin uykularıma
bölmese rüyalarımı

Ne zaman seni düşünsem,
uçurumun kenarında buluyorum kendimi
Tam şahadet getirirken, bileklerimde ellerin
Ne seninle, ne sensiz
bu anafor dalgalarında
Zamansız yağan yağmurlar…

Hüzün buğusunda ıslanmış, nemli kirpiklerin, ok
Tam can evimi nişan alıyor.
Gözlerin !...
Gözlerin, kor ateşler dolusu bir çift kör kuyu,
İçinde kavrulduğum.
Nefesimi kesip, avuçlarıma düşüyor düşünceler.
Toprağında kök salamamış duygularım
Hiçlikten, her şey olmaya hazır garip durum anatomisi.
Üst üste atılmış kör bir düğümün,
Keskin bir bıçak altında,
Binlerce parçaya, bölünmesini beklemesi gibi.
Proleter bir yaşam, taban tabana zıt iki insan.
Galası oynayan bir film
Sona yaklaştıkça korkuyorum !
Ama bitmeli !
Gelmeli bu filmin ahiri.

Sana ait ne varsa toparlamalı ve ateşe vermeliyim
Bir kez daha doğmamak üzere,
Küllerini çok uzaklara savurmalıyım.
Unutmalıyım,geçmişe ve sana dair ne varsa.
Kurtulmalıyım sen’li olan esaretimden.
Bu kez başarmalıyım !
Hoşçakal sana ait düşlerim,
Hoşçakal sana ait geçmişim,
Hoşçakal sen’ler
Hoşçakal.


hande HAGHGOUİ