BEŞİKDÜZÜNDE BİR AKŞAM ÜSTÜ
Yusuf Yılmaz
Beşikdüzü’nde bir akşam vakti
Güneşin batışını seyretmek ne güzel
Ne güzeldir oturup
Süt mavisi denizin dalgalarına bakarak
Şarkı söylemek,
Bir birine sarılmış yeşil yosunların arasında
Yengeçlerin saklambaç oyunlarını seyretmek ne güzel.


Köprüden karşıya geçiyorum.
Yemyeşil çay bahçeleri…
Bayramlarında horon oynadığımız,
Mayıs yedisini kutladığımız,
Bu meydanda oturup bir nefeslendikten sonra
“Geçemizi gündüze çeviren,
Çocuklarımızın istikbal meşalesi,
Eski öğretmen okuluna doğru ilerliyorum.
Sabahları çocuklarla birlikte,
İlkokulun önünden geçerken,
Hala kulaklarında çınlayan andımız eşliğinde…
Bayramlarda tempo tutuğumuz bando takımımız”
Geçiyor gözlerimin önünden.

Düşünüyorum:
Bu okullar beldesi,
İlim, irfan yuvası Beşikdüzü’ne
Bu Eski Öğretmen Okulunun yanına
Ne güzel yakışırdı üniversite.

Bu akşam üstü
Gözlerimi mi sönük
Yoksa,
Gökyüzünün rengi mi soluk?
Yanımdan geçen bu adamın boynu neden bükük?