Kelimeler içerisinde kayboldum
Tumceleri devirmeden
Devrik dünyaların yolcusu oldum
Zaman içerisinde kaybolup gittim

Yalan dolu nefesler
Kokmuş cesetler kefensiz bekler
Yağmur yerini gözyaşlarına bırakmış
Kahpe dünya sarlatanlasmiş
Dağların dağlarına şarkılar dökülmüş
Bir avuç topraktan insan ırkı doğmuş
İnsandan sonra şerefsizlik peyda olmuş
Kulun kula kulluğu doğmuş
Puştun namus sofrasında tahtı var imiş
Söyleyin şerefe hasiyette
Onur onun bunun çocuğu olmuş
Puştlar Halil İbrahim sofrası kurmuş
Hasiyet kalmamış piçlik taht kurmuş
Namus davası sokakta vurulmuş
İtibardan eser yok satan satana
Hayadan yana edep kalmamış
Edebin yerini kahpe gülüşler almış
Saygıdan yana soytarı doğmuş
Taş üstüne taş itibardan eser kalmamış
Cakallar aslan sürüsü olmuş
Haktan yana pay biçen kalmamış
Adaletin terazisi Kefe siz kalmış
Kimin eli kimin cebinde
Kim hangi yastığa baş koymuş
Kimin serefinden şeref çalınmış
Şerefi olmayan ortaya yayılmış
Onursuz düşünceler beş pareye
Alan şerefsiz satan şerefsiz
Adamlık geride mezarda kefensiz
İnsanlık dikili taşı olmayan toprak koynunda
Hasiyetsizlerin çizmeleri ezer onları
Kimin kim olduğu belli değil
Ana baba sorsan onun bunun çocukları
Bol keseden atar
Namustan yoksun hasiyetsiz
Talan olmuş ömrü piç kurusu
Nereden bilecek hasiyet namusu
Bir kelam edersin bin vaat eder sana
Kuru sıkı mermi gibi atar durur
Düşerse bir gün yolu er meydanına
Siçar tumanina psiligin oğlu
Hayvan gibi saldırır havlayarak
Beş pare etmeyen nefesi ile
Satılmış gitmiş benliği ile
Kahpe gülüşlere peşkeş çekilmiş
Nereden anlayacak adamligin ne olduğunu
Kurban olsun itin yavrusuna
Değmez bir farenin sictigi boka
Viski den gari içmez başka bir zikim
Dili yalan yüreği saman
Gözler patlak kafa çatlak
Şeytanın evladı hele bak şuna
Vursan tokatı boşa gidecek
Geberse sokak ortasında
Sıfat tükürük ten görünmeyecek
Toprak bunlar gibi piçleri kabul etmeyecek
Bırakın gebersinler
Kefensiz itler
Bırakın gebersin
Hasiyetsiz piçler
Dertli şair söyler
Kelam’ı kibar
Şu fani dünya etme itibar
İnsanlık ölmüş
Geride kalmış it sürüsü var
Namsutan ardan hayadan yoksun
Üç beş kuruşla sen ne boksun
İnsan olmadıktan sonra
Bon boş sun
Sitemim ardan hayadan yana
Kendini bilmez kuldan yana
Kemiksiz dilin kulu olana
Nefsine yenik kul köle olana
Kendini beğenmiş bir halt sanana
Beş pare etmez saltanat sürene
Kul haki yiyerek
Göbek birakana
Yetimin sırtından palazlana
Kendini unutup şeytana uyana
Gecenin gündüzün sahibinin
Farkına varmayana.