Umudum kırıldı daha ilk günden,
Tepeden bakanlar, hep uzak durdu.
Dönmemi bekleme gayri sürgünden,
Güven duyduklarım, çok tuzak kurdu.

Altta kalanların yükü çok ağır,
Denemek istersen, yardıma çağır,
Gözler kör oluyor, kulaklar sağır,
Yüzüme gülenler, sırtımdan vurdu.

Kendimize mahsus bir koza ördük,
Güzellik düşledik, kötülük gördük,
Zaman mı değişti, bizler mi kördük?
Yanımıza gelen, hep çıkar sordu.

Kimi debdebede, kimi mekânsız,
Sömürmek istiyor devamlı kansız,
Ebedi saltanat sürmek imkânsız,
Şu dünya telaşı çoğunu yordu.

Gaflete düşenler görmez önünü,
Dünyaya çevirir her an yönünü,
Düşünebilseydi hesap gününü,
Belki de tuttuğu ateşle, kordu,

Şimşekler çakınca, yandı yürekler,
Temeller oynadı, çöktü direkler,
Eşmekten utandı kazama, kürekler,
Topraktan yükselen âdeta nurdu.

Biz mi istemiştik böyle dünyayı?
Haktan uzaklaştık, bozduk mayayı,
Bize doğrulttular ok ile yayı,
Yollara koyulduk, terk ettik yurdu.


Sabri Koca

tebriklerimle.......

Güvendiğim dağlar sırtın dönünce
Çevirdim yönümü kendi yönümce
Yürüdü gitti puşt hemde önümce
Ambara dadandı namerdin gurdu. .............Resul Civcik