Çocuktum, ufacıktım,
Top oynamadım vallahi...
ama çok acıktım...
Yoksulduk, yorgunduk, yoksunduk,
Üstelik top alacak,
Paramız bile yoktu.
Yoksulluk...
Yüreğimize saplanan bir oktu.
İşte tam da o yüzden,
Oyuncaklarımızı,
Kendimiz yapardık biz ...
Kelebek!!!
Ve kendi kendimizi,
Yoldaş edindik,
Yalnızlıklarımıza...
Ve kendi kendimizle,
Oyunlar kurduk akşamın alacasında...
Suretimizle arkadaş olduk,
Suretimizle yaren...
Oyunlar kurduk suretimizle,
Bir ağaç dalından atımız,
Süpürgeden gitarımız...
Anamızın öneceğinden,
Şal yaptık hayalimizdeki,
Romalı askerlere...
Günebakan gövdesinden küheylanımız,
Şaha kalkardı gün doğumunda...
O yüzden seni...
İşte o yüzden,
Arkadaş seçmiştik...
Küçük kelebek!!!
Su birikintilerinde,
Kovaladık gün boyu,
Tekerlemeler eşliğinde....
“Kon kon kelebek,
Hacı baba gelecek,
Beş para verecek “
Gün boyu...
Tekerlemeler söyledik
Zatıalinize....
Vallahi yoktu düşmanlığımız...
Çocukça bir oyundu işte!
Yoksa,
Kıyabilir miydik size?
Bir günlük ömrünüze...
Bilseydik!
Bir gün yirmi dört saat
Ve yaşam bir günlük
Tutmazdık kanatlarınızdan
Taze nefesimizle
Ömür üflerdik sabahın içinden
Kuşluk vakti
Can verir kanatlarına
Uçururduk özgürlüğe!!!