21
Yorum
47
Beğeni
0,0
Puan
568
Okunma

çevremde dönen sen miydin güneş miydi
sevda sözcüklerini şal gibi omzuma örten
bütün bildik duyguları kapsıyordu gövdesi
ama bence çok erkendi
açmamalıydı kardelen
neden aşkın gözü her zaman kör
onca gün ışığına rağmen
şaşırıyor yolunu
düz bir çizgi olmuyor önünde
ona köşeyi döndüren
bıraksaydın keşke güneşi
zamansız doğmasaydı
biraz daha baksaydık doyasıya
mavisini, yeşilini yaksaydı gözlerimizin
duysaydık sabah serinliğini
yaşam nerde başlar çözemiyoruz
görmüyoruz heybemizdeki ölümü
ta ki yüzü değince yüzümüze
çıkmaya çalışıyoruz
sel sularından
biliyorum sevdiğim aşk bizi boğmaz
insansız sözler boğar
sevgiyi çiğneyen ayaklar
nasıl tepinir çatımızda
Tanrı’dan değil deprem
güneş görmemiş karanlık yüzlerden!
05. 02. 2021 / Nazik Gülünay