Yoksulluk,
Yaşanmışlıklar ve yaşanmamışlıklar
Bitirdi eritti!
Yol dediğin ne ki?
Bir şerit gibi!
Başladı ve bitti!
Benimkisi sadece bir gelip geçişti!
Yaşım tüketmedi beni,
Yaşanmamışlıklar yedi tüketti!
Bir de yoksulluk,
Bütün kentlerle beraber!
Yedi Kıta üzerinde,
Yoksulluk benzer her yerde
Birbirine!
Yaşam tüketmedi beni,
Yalın ayaklı çocukları görünce,
İçimdeki utancım çürüttü bedenimi
Yeniden her gece ....
Acılı duygular içinde!
Gezdim empatimle
Bazen Afrika’da, bazen de Asya’da
Üzüldüm Hindistan’ın yoksul caddelerinin
Perişan haline ....
Benziyor memleketime!
Yoksulluk hep aynı her yerde!
Bazen bir çocuk olup ölüyorum
Pneumonia’dan Malezya da!
Bazen de varsıl İstanbul sokaklarında!
Yaşam tüketmedi beni
Sadece insanlar eritti bedenimi!
Dallarımdan söküp aldı yoksulluk beni
İnsafsızca ...
Geliyoruz, ama geliyoruz yinede
Vurula vurula ...
Bazen kurşunla, bazen de sopayla,
Ölüme inat yaşamak uğruna,
Uğur getireceğiz sana!
Ey memleketini bile bilmediğim Fatma Ana!
Somali’de kuraklığa,
Çölleri yeşil yaprağa,
Şirini Ferhat’a!
Acılı duygular adına
Yaşam tüketmedi beni,
Ona alışamamak yedi bitirdi,
Şu kocaman yüreğimi!
Sen aç ey sevgili
Ellerimde ki kelepçemi!
Bir çocuğun gözlerinde gördüm,
Hissettiğim korkuyu!
Korkunun en barbar yüzünü!
Yutkundum tüküremedim
Pis faşizmin yüzüne tükürüğümü!
Yaşamak değil,
Bir çocuğun acı gözleri
Beni bitirdi ...

H. Hüseyin Arslan - 03.02.2018

youtu.be/pj5waG6a36A