Duvarların dışındayım ama hür değilim,
Umudum bu değil.
Esrarlı bir gece ansızın efkarlanıp masalarda nara değil,
Sensizlik ve sessizlik,
Teninin soğukluğu,
İnsanların kokusu, tutkunun çoğulu
Umudum bu değil.

Aşığım galiba sana hürriyet,
Tek sevdam sensin benim,
Soludukça boğuluyorum,
Düşündükçe çıkmazlarım artıyor.
Duyumsuyorum özlemişliğimi çözümün,
Deviriyorum kağıttan bi kule gibi düşüncelerimi,
Duyguları yok sayıyorum ussumda.

Şimdi bi balık gibi nehrin içindeyim,
Sonu merak edip gamlanmaktayım.
Sen hürriyet, insan ayırır olmuşsun,
Bi kağıt parçasına alınır olmuşsun,
Kirli sevdam benim, kokuşmuşsun,
Her ağızdan salgılanır olmuşsun,
Sen hürriyet…

Şimdi yaşanmış olduğunu biliyorum,
Duyuyor ve görüyorum,
Savaşarak kazanılansın ama,
Barışla elde edilensin.
Sen hürriyet, bizleri peşinden sürükleyen,
Esrarın ve kağıt parçalarının dumanında terk eden.

Sen hürriyet,
Kokusuz, tatsız, renksiz
Ama bi yaşamı doyuracak kadar lezzetlisin,

Evet sen sen
Hürriyet.

mehmet öztürk