0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
424
Okunma
İBRESİZ ÖMRÜM
Yapraklarını durduramıyorum sonbaharın,
Hırçın, inatçı geçen günlerin
İbresi durmuyor bir türlü,
Yaşanan zamanların.
Dünüm, bugüne komşu,
Bugünüm yarına varır mı,
Bilmiyorum...
Sensizlik duvardan koptukça,
Eksildikçe sayfaların,
İçimde birikiyor özlemler.
Durmuyor yerinde yapraklar,
Deli taylar gibi savruluyor.
Fabrika işçisinin paydos zili
Kopuyor, koptukça yapraklar...
Başlayan her sabah,
Akşama sıralı yolcu oluyor.
Kopanlar sadece yaprak değil,
İbresiz geçen ömrümün,
Gün gün vurulmuş mühürleridir.
Ve bilirim,
Ne yapraklar döker sonbahar,
Ne günler eksiltir takvim,
Asıl eksilen,
İbresiz kalan ömrümdür.
5.0
100% (4)
