Hükmetmek İsterdim Eski Bakışına

Artık "gel" demenin vakti geçti,
Tarihte yitik bir uygarlığı aramaktayım.
Hiçbir zaman hükümdar olamadım sana,
Hükmetmek isterdim eski bakışına.

Ruhum, ummadığın zamanlarda seni anıyor,
Ve gözlerim, derinden ağlıyor.
En zoru, tarifsiz bir acının içinden geçmek,
Göz kaslarım kasılıyor, sessizce çöküyor.

Mola verdiğimiz o çeşme yok artık,
İçtiğim tüm sular bulanık şimdi.
Sepetle buğday sersem de bağıma,
Konmuyor bir daha o gitmek bilmeyen sığırcık.

Ölçülmesi imkânsız bir volkan kaynıyor içimde,
Yaktıkça ciğerlerim bana haykırıyor.
Burçlar birer birer yıkılmaya direniyor,
Gelmek istesem de, yollar bana geçit vermiyor.

Son direnişidir yuva sandığım bu evin,
Yıkılmayı bekleyen fırtınanın bahanesi gibi.
Küflenmiş bu taş duvarların her birinde,
Adın yazıyor, alfabedeki en büyük harflerle.

Öğretmediler yazılmayan kitaplarda;
Eğer sevda akan bir suya karışırsa,
Ve önüne hiçbir set çekilemezse,
O sevda, senden aldığını asla geri vermezmiş.