Kalkar iken yavaşça gözümdeki perdeler
Yeni doğan ruhumu, sardı ışıktan kollar
Karanlığın kulları, susmuş ve siperdeler
Bitti artık onlarla, kesişen bütün yollar

Kırk dört yıllık benliğim artık geride kaldı
Zamanın ötesinde, nefes almakta ruhum
“Hiçlik”, kemiklerimi, saran deride kaldı
O da bir gün mezarda çürümeye mahkûm

İnsanlar korkar ama çıkarından dolayı
Tam bir İsa olmayı, hiçbiri göze almaz
İşkenceyi uzaktan seyretmek en kolayı
Yehudalar çarmıhı söküp yerlere çalmaz

Neden mi çalamazlar? Çok tatlıdır canları
Gökteki meleklerden hatta Tanrı’dan bile
Bir de evlatları var, pek kutsaldır kanları
Şırıltımı dinlerler, dönsem kandan sebile

Artık ortada değil kalbim, vicdanım, aklım
Ve hepsi aynı telden çalmakta… Dinle sesi
Kalmadı senden ilahi ne gizlim ne de saklım
Ta Arşı’ndan duyuldu, nedametin makesi