bilmediğim özümden olarak ve aldığım soluklardan ilhâmla ben ;
samimi bir inançsızım
yalnızca insan olmak uğraşı dahi çok yorucu bir fırtına ve sonrasız kaygılı bekleyişler
tepkilerin içeriğine duyduğum sevimli bir saygı-ve uçurum düşüğü kırılmış dal

felsefesi yoktur benliğimin
ve doğuşumdan habersizdi çığlıklarım
çarçabuk erilmek faydası yalnızlığı düşünmenin kara kutusu
varsaydığın günleri doğurupta olmayana teşekkür borcunu biriktirmekti hayallerim
ve elbette kimsesiz değildi özeleştiri dolu yalnızlığım

ne için toplandığını biliyordun gözyaşı bezindeki ödem yapmış güzlerin

hayatın t’onsuz mavi akışına ket vurma çabasıyla sınanmalıydı ben gibiler !
aykırılar uçtakiler varacağı durağı rüya kılan göçtekiler

mezheb-î asabiyet ve siyaset-g’örünmez muallâk taşındaydı yalan doğru ve gerçek ?!

menkûl sıfatlardan arındım
kendi y’asamdan yaptığım süpürgeyle ağlattım kan pıhtılı geleneği
imdi ! efkâr-ı umumiye’ye daha saygılı bir soysuzum
sorgusuz bir dine yoktu bağışıklığım ve ’sizce’ ivediydi yüreksiz bir beyin ölümü
gecelerin tümünde hatmettim sessizliği
servet dolu çömleklerle dimağımdan geçti düş kervanları

şiirin sonuna yazılmış çıkacakmış kadim bir mısra önüme
diyecekmiş ki yolsuz-yolun nereye ?
yanıtım ise
-biliyorum varılmaz bir yere sefil bir dünya ile
-yürüyorum cism-ül hacimde//insancı gölgelerle...

..