Ak karlar yagmış
Buz tutmuş yüreklerin esaretinde
Beyaz teninde kardelenin boynu büküktür.
Sende bilirsin...
Al yazmalı allı gelinin biçare türküsünü
Nasılda yürek kor alevler içindedir
Naçar ayrılıklarının çırpınışı.
Ey Gök Tanrı sen değilmisin
Leyla ile mecnunu çölde birbirine kör eden
Sen değilmisin
Nasılkı dağları deldiği halde
Keremi Aslıya yar etmeyen.
Kar vurmuş tepelerin asi çiçeği kardelen
Avuç açmaz aman dilenmez de senden
ne etsin...
Görklü Tanrı..
Bilirki vardır bir bildiğin, gizlediğin
Kardelene demediğin
Görürsün buzul yangınlar içinde
Nasılda aman diler kor alevlerde yanan yüreciği.
Sen insan ogluna bakmazsın gayrı
Sen svgiyi yollara verdin..
Paraya pula yükledin...
Uzaklıklarla beledin umudun tükenişini
Aşkı hapsettin taş zindanlara.
Senki Gök Tanrı...
Zamana yenik düşürdün sevdaları
Yüzümüze bakmaz oldun.
Kar beyazı teninde iki siyah göz
Yürek yangını boynunda ağır yüküyle
Kardelen  başını güneşe döner artık
Celladına aşık idam mahkumudur
Güneş deydikce ak tenine
Buzul yangınları çözülür
Damla damla sıcaklığı güneşin
öldürür her bir hayat dalını
Celladının elinde ölmek bile
En büyük mutlulugu olur.
Senki, paraya kul eyledin aşkı
Makama mevkìye düşürdün de..
Kardelen senden aman dilenmez
Heybenede girmez gayrı.

NOGAYTÜRK