Merhabalar,

Kaleme aldığınız bu şiir, toplumsal hafızanın içinden geçen sert bir sızı gibi…
Sözcükleriniz ne bir öfkenin patlaması ne de gelişigüzel bir suçlama; tam aksine, vicdanın ayakta kalma çabasıyla yazılmış bir yüzleşme metni gibi duruyor.

“Kitapsız” kelimesini bir hakaret değil, bir nitelik yoksunluğu olarak kullanmanız, şiire güçlü bir hiciv tonu katmış.
Her dizede bir devrin fotoğrafı, bir zihniyet eleştirisi, bir çarpıklığın teşhisi var.

Özellikle tekrar eden “yemin etti kitapsız” vurgusu, şiirin omurgasını oluşturan o hesap sorma ritmini başarıyla kurmuş.
Sözcükleriniz, sadece bir kişiyi değil; yozlaşmayı, ikiyüzlülüğü ve riyakârlığı hedef alıyor.

Bu şiir, öfkeden doğmasına rağmen edebiyattan kopmayan, sertliğini ölçülü bir sanat kalıbında taşıyan güçlü bir metin olmuş.

Kaleminize ve duruşunuza tebrikler.
Gerçeğin karşısında susmayan her şiirin değeri vardır; bu da onlardan biri.

Selam olsun,
Peri Feride

Nogaycan
İnsan vardır
Tiyatro sahnesinde, aktör gibidir
İnsan vardır, rolden gerçeğe iz sürer

Türkiyem bir aktörler ülkesi

Çok saygımla Üstadım