bütün uyaranlar ve ben
mavimi griye boyamak isteyenlerle burun buruna
kendimi geriye çeksem
üstümüze yıkılacaklar sanki
öyle çetrefil bırakılmış sokak/lar
bir kaç adamın emrine girer gibi

önüme baksam görmezden gelip
’yürümeye çalışanı topa tutan
geçmişin artıklarını’
güne özgü çiçekler eksem yol kenarlarına
yada duvar diplerine, uçurumlara
görüp izlemekle yetinsem güzeli
yeter mi iç çekmem

gözyaşım yalnız senden değil yar
senin beni düşünmeden
çekip gitmenden değil
yalnız girilmiyor bu karanlık ormana
o sokaklarımızdan yapılmış olan
elimdeki lambayı yakacak biri gerek
birileri
bir değirmende öğütülecek insanlar
geride kalan
yaşamak değil işte
değil
sen değilsin salt özlediğim

özgür huzurlu günler
durmadan bakıyorum penceremden
senli izlere karışıyor
geçmiş saatlere
korkuyla kapısını örtüp
evine girenlere

dilerim kalır geride
o saatler
o güneşsiz
neyi beklediğini bilmeden
yola dikmek gözünü!..

18. 01. 2021 / Nazik Gülünay



Minos, çok teşekkürler arkadaşım..

Huzur tavşan oldu millette tazı
Böyle mi söyledi o büyük Gazi
Tuzu kuru olanlar her şeye razı
Garibanı görün arada bazı


Tevfik DÖLEK arkadaşıma teşekkürler..

Aşk ile yürüyen, sırtında dünyayı taşır
Aşksız yürüyen, beden diye bir ceset taşır