Bir muhabbette dinliyordum kendimi
Dost neydi!!
Bir demli çayin bugusunda
Soframa gelen misafirdi,
Bir sicak eldi geçmişten uzanan,
Güven dolu hisdi.
Oysa tek kendimi almıştım yanıma
Birde iç sesimi.
Dost neydi!!
Acı çekerken yüreğin,
Gözlerine sığındığındı,
Avuç dolusu sevinçlerinle
Bir güvenli yürekti içine sığacak kadar büyük.
Belkide bir gülümsemeydi
Yillar öncesinden gelen
Kulaklari sagir eden...
Ellerinden tuttugum...
Varliginda savruldugum
Umutdu.
Zaten dost demek,
Iki bedende ayni kafa degilmiydi
Dostluk yoldaşlik degilmiydi.
Sevmenin gercegi bu demisti
Bizi ayni düste gercek ederdi.
Dostluk neydi!!
Yüregiyle birlik...
Bilegiyle erkek demekti.
Bu dostluk bir bilinmeze götürecek
Aynı bilinçte...
Turanda birleştirecekti
Dost iki ayri bedende tek yürekti
Bildim dost sendin, birde ben
Sevgiydi ayni düsde birleştiren
Yoldasligimizdi.

NOGAYTÜRK