Aldanma gülüşüme, kan ağlıyor içerim,
Sular çekilse bile, geride mil kalıyor.
Kabahatim yok değil, ektiğimi biçerim,
Her yangından geriye birazda kül kalıyor.

Deli, dolu çağımda kapılmışım yeline,
Toyluğumu görünce fırsat geçti eline,
İfşa ettin aşkımı, düştüm âlem diline,
Pişmanlıktan geriye bükülmüş bel kalıyor.

Yitirdiğim ne varsa, bulduğumu sanmışım,
Düşmüşüm ocağına; cayır, cayır yanmışım,
Dişlerimi sıkarak, yine de dayanmışım,
Yağmurlar kesilince, kupkuru çöl kalıyor.

Seni gördüğüm ilk gün, sanırsın daha dündü,
Yapraklar sararırken, mevsim hazana döndü,
Bağ bozumu başladı, güneşin feri söndü,
Yazın sonuna doğru kurumuş gül kalıyor.

Getirmek mümkün değil geçip giden zamanı,
Rüzgâr öyle esti ki; kalktı dağın dumanı,
Bir sessizlik kapladı rıhtımı ve limanı,
Göçmen kuşlar gidince, ıssız bir göl kalıyor.

Duvardaki resmine uzun, uzun bakarken,
Süzülen gözyaşlarım ılık, ılık akarken,
Maziyi hatırlayıp, dertli türkü yakarken,
Bağlamanın üstünde kırık bir tel kalıyor.


Sabri Koca

tebrik ve teşekkürlerimle.....

Umut dolu kalbimle, sarıldıkça savruldum
Hangi dala tutunsam, yüzükoyun devrildim
Hayatı güze saldım, için için kavruldum
Her çökelti sonucu biraz tortul kalıyor................Kardelen-1