Ay Işığı
bir zamanlar ayakları çamur, elleri yaralı, yüzleri pasak, aç olmasına rağmen kursak akşam olmadan evin yolunu tutmaz kaydıraktan kayan çocuklardık hepimiz
ya şimdi dilimizi pıtrak kesmez ellerimizi ısırgan yalamaz buz tutarız hayatımızın kanayan yanlarına hasret kapıdan süzülür,şefkat dışarıda büzülür gece karanlık bastı mı içimizde bir sızıdır yalnızlık
öyle bir yalnızlık ki bu…
hep gececi hep gececi
tezgahlar bilmez mi ki gündüzü geceyi ay ışığında daha mı çok yol alır dokuma mekiği bakışlarımız haşin ,kulaklarımız tetikte saatlerce ay ışığına bakan çocuklarız şimdi…
|
Murat Kayali tarafından 1/14/2021 2:52:15 AM zamanında düzenlenmiştir.