Düşünceye daldı melek haline yanarak
Dedi ki, sen yaratıldığında secde ettiğim
Emrini yerine getirdiğim Tanrıdansın

O ki; evrenleri yaratan tek yaratıcı, buyruğuyla
Eğildi tüm melekler yere
Koydular başlarını secdeye, isyankâr halinde bir melek
Kaldırarak başını avaz, avaz çığlığı
Çılgın haliyle seslendi Tanrıya
Hayır, hayır, olamaz! Hayır diyordu

Secde asla etmem önlerinde
Başım eğemem!
Ki bu zavallı aciz kullarındır
Bizlerse senin yeryüzü meleklerin
Nasıl üstün olabilirler ki bizden
Söyle ey yüce yaratan!
Göster biz meleklere nedir üstünlüğü?
Diyerek inkar geldi ve
Tanrının yüce rahmetinden kovuldu iblis

Dönerek seslendi Tanrıya
Sana ispat edeceğim göreceksin haklılığımı
Baştan çıkartacağım zavallı kullarını
Boyun eğmeyeceğim asla...
Zira bu yeminli ahtım olsun ki
İnsanoğluna dünyayı zindan edeceğim
Sözlerinden sonra işe koyuldu iblis

Ve işte orada kızılca kıyamet koptu
İblis haddinden de fazla maharetliydi
Kendi krallığını ilan eden insanoğlu
Tamda istediği gibi çıkmış işini kolay kılmıştı
Bol keseden dağıtıyordu cennet tapularını
Kevser ırmağında yüzen hurileri
Güç zehirlenmesi tufanına tutkulu
Razıydı dünyanın hükümdarlığına
Ezdikçe ezilen boyun eğen sefil kullarına
Giydiriyordu bir hırka bir lokma

Oysa evrenleri yaratanın eşit terazisi
Ahengi yörüngesi içerisinde nasıl çalışamazdı?

Güç kimindi güçlü kimdi!
İblis galip mi gelmişti yoksa haklı mı çıkmıştı
Haşa... Olamazdı böylesi bir hal
Boyun eğemezdi insanoğlu iblise
Çiğneyemezdi Tanrının kurallarını
Kendi kudreti hükümranlığına kanarak
Nasıl olurdu kör halife!

Kainatın halifesine karşı isyankar hal
Tutulamazdı böylesi şirk!
Bunca peygamberler yanmışken yol aşkıyla
İstenemezdi başkaca aşk!
Albenisi tek Tanrı yolunda.