Kaybolan gençliğim maziyi arar,
Nedamet getirmek çeneye kaldı.
Bu yılı kapattık, mizanda; zarar,
Bütün ümitlerim seneye kaldı.

Eski zamanlarda böyle değildik,
Ne büyük dinledik, ne kıymet bildik,
Haktan uzaklaştık, nefse yenildik,
Acısı, dil ile sineye kaldı.

Benim bu halime ağlamıyor gök,
Ne olur üzül de, gözyaşını dök!
Susuzluk çekiyor gövde ile kök,
Dualar sadece nineye kaldı.

Özlemle, hasretle bakarım düne,
Duayla, niyazla başlardık güne,
Kansızlar çoğaldı her geçen sene,
Bunun telaşı da keneye kaldı.

Ağustos böceği yine çaldı saz,
Günler uzunsa da, çabuk geçti yaz,
Her şey gani, gani; bereketi az,
Başaklar küçüldü, taneye kaldı.

İnsan, kendisini yenilmez sandı,
Kibrine kapıldı, nefsine kandı,
Yağmurlar kesildi, mahsuller yandı,
Tarlada buğdaylar süneye kaldı.

Cepler delinince, daha dolmuyor,
Kimseden kimseye fayda olmuyor,
Çocuklar yuvada huzur bulmuyor,
Kavgalar, dövüşler haneye kaldı.


Sabri Koca

Teşekkür ve tebriklerimle....

İnsan bildiklerim, alevmiş, harmış
Yüreğimize hep ateşi karmış
Bozuk kaset gibi acıya sarmış
Bengi umutlarım faniye kaldı. ................ Kardelen-1