Vurmuşum kendimi öylesine bilmeden
Bu kentin kaldırımlarına, hayalen de olsa.
Hasretim ; akşamın sisleri içinde sırıtan sokak lambalarına
Bitmişim, tükenmişim tutan yok ellerimden.
Yine de dudaklarımda bir hüzün şarkısı ile.

Yalnızlığımla baş başa, seni anlatıyorum kendime
Seni ağlıyor senle dolu gözlerim.
Şarkılar dökülüyor gecenin karanlığına dudaklarımdan
Hayalinle paylaştığım gecelere öylece.
Yorgunum, aşığım bilen yok halimden.

Sokaklar vampir sanki , korkuyorum çıkmaya
Oysa gülen birileri var, düştüğümüz duruma.
O sonu gelmez yasaklar dolar yalnızlığıma
Sensizliğimde büyür de büyür
Dağ kadar, deniz kadar...
Düğümlenir boğazıma bitmeyen hıçkırıklar.

Öyle uzak ki artık
Bir çay içimi bile dostluk.
Uzanıp ta tutamaz ellerimden
Hiç kimse hiç !
Çaresizliğime ağlarım...
Öyle yıkılır umut dağlarım.

Gözlerin gelir aklıma, kendimi avuturum
Hayalinle gezerim, küçülmüş evrenimde.
O an sorma bana nasıldır yaşantım
Dağıtmak isterim bütün düzeni...
Açılan yollardan, uçan bir kelebek gibi
Sana gelmek isterim.

Aygün Deniz 24.12.2020