yüzün ölüme uymazdı arkadaş
sığmıyor işte büyüdükçe hüzünlerin
akşamların kızıl rengine
beyaza dönerken nasıl zorlanır dudakların
freni çekilmiş ayakların
tozlu kanlı sokakları
geri geri fırlatır
geleceğini

yarın şarkıları söylerdi hani annen
beklemezdi böyle küf kokulu yarınlar
tutup silkeleneceğini
karartma günlerinde
ekmeklerin durmadan küçüleceğini
sadakaya kul olacağını halkının
imzalarının ç’alınacağını

ufuklarda silinmek isteneceğini bilmezdin
adının Atatürk’ün
yeniden ’türküm’ diyen andının yasaklanacağını
geri plana tozlu raflara kaldırılacağını
insanlığının
bayrağının yerde sürükleneceğini
ilaçlı boyalı sularla
geçmişinin tümden silinmek isteneceğini

onlar kıyımcılar insan tanımazlar
demokrasi
,özgürlük diye diye
özgürlüğünü gasp edenler
söke söke ayırmak isterler kardeşinden
bilirler senin birliğin, onların yenilgisi
sen Ali, Veli diyecekler illaki
yıkacaklar Lozan’ı
hortlatacaklar
Sevr’i yeniden

bilirsin ikiye ayrılırsa bir yüz nasıl yaşamaz
kanatları kopartılmış kuşların
ahenkli yolculuğu bitmiştir
anne oğuldan ayrılır
oğul kardeşten!

sırtında taşıdığın neden öldü
bil arkadaşım
onlar üç- beş ağaç dediler
üç- beş ağaç!..

10. 04. 2014 / Nazik Gülünay