Sevgi bir pınardır susayan içer
Dağların nergisi kuytuda açar
Şairin edibin dilinden kaçar
Gelir bir samimi söze sığınır

Aşk insanı ya kul ya hünkar eder
Bülbül duyurdukça gül inkar eder
Erkek sevdiğini aşikar eder
Kızlar hicabından naza sığınır

İnsan yaşlandıkça saçı aklanır
Arada bir tekler kalbi yoklanır
Sarının ardına ayva saklanır
Kışın hiddetinden güze sığınır

Can bedensiz olmaz kuş kafes ister
Keklik niye öter dağlar ses ister
Neyzenin göğsünden ney nefes ister
Ateş üflenmezse köze sığınır

Dervişin gözü de gönlüde toktur
Dünyada çok malın haramı çoktur
Bir hırka bir asa fazlası yoktur
Hakkın korkusundan aza sığınır

Mansur’un dilinde o en-el haktır
Tenler ölümlüdür ruhlar mutlaktır
Mahlukat içinde insan çıplaktır
Doğumda ölümde beze sığınır
Z i y a A C A R
23.12.2020/KONYA