koskoca bir yalana toslamış yüreğim...
yok mu şimdi bana
ne sarılıp ağlayacak bir dost,
ne dizinde awutacak bir ana !!
ne de akıl werecek bir baba !
kendimi kaybettim zamanla
eywallah,
anamı zaten kaybetmişim asker ocağında
zamanla eywallah,
baba desen göçüp gitmiş ben daha ’inga’lara boğulurken
ona da bir şekilde eywallah,
seni de kaybediyorum şimdi
hayattaki tek benim olan şeyi,
Rabbimin bana hediyesidir diye
awunduğum,
sewdiğim,
arkadaşım,
bazen ANAM
bazende hatta BABAM dediğim seni ...
benden geçen,
benim yoksun kaldığım,
hergece özlediğim ama kawuşamayacağım,
benim olup ama benim asla doyamadığım,
aradığımda bir gözyaşında
yada anca mezartaşında bulabildiğim
kısacası ’herşeyimin’ tek tesellisiydin sen
yahu neyin nesisin, neyi anlatıyorum ben ...
bir sen wardın hayatımda
şimdi sen de göçüp gideceğim diyorsun.
yapamazsın bunu
ne bana,
ne sana,
nede bizi bekleyen
daha doğmamış kızımıza...
ben iyi bilirim anasızlığın acısını
kızımıza bunu yapma
onu anasız bırakma
beni gülümsüz koyma bir başına
gitme!
gitme be gülüm ...
hadi ben yokluklara ’eywallah’ çeke çeke büyüyen adam
peki ama kızımız?
o küçücük yürek nasıl dayanır bu yokluğa!
KIZIMIZ İÇİN KAL .