Ne çok ölüyoruz bu sıralar.
Kimimiz covid’den kimimiz başka dertten
birer birer terk ediyoruz dünyayı.
Can yakıyor gidenler.
Kalanlar sanki sıra bekler.

Kimimiz aç kimimiz işsiz kalıyor
Kimse umursamıyor
Yasaklar geliyor, dinlemiyoruz,
Açlık mı ölüm mü diye soruyorlar
“Sonuç değişmiyor” diyenleri
Dinleyip gülüyoruz.
Farkında mısınız üçer beşer ölüyoruz.

Hastaneler, evler can savaşında
Sahipsiz kaldı sağlık çalışanları
Hepsi evine hasret
Çocuklar, eşler cam arkasında
Hemşire doktor demeden
Teker teker ölüyoruz.


Kimimiz genç kimimiz yaş almış
bakmadan yaşadıklarımıza
çocuğu, genci yaşlısı
gece demeden gündüz demeden ölüyoruz.

Nefes almak yaşamanın sırrı ama
her gün bir acı haber,
her gün bir yolculuk,
Her gün bir gözyaşı ile uğurluyoruz gideni
Soluk almadan ölüyoruz.

Ne kötü bir dönem yaşıyoruz
Kimimiz uyanıp güne başlarken
Kimimiz bilmediğimiz bir karanlıkla baş başa kalıyoruz.
Fukarası, zengini tek adalet burada
Yatıp kalkıp ölüyoruz.
Her gidenin ardından biz kalanlar bir kez daha
ölüyoruz.

NA 9/ 12 / 2020