3
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
651
Okunma
Durup dururken,
Aniden bir kafa atar, kavun;
Yüzü gözü ortadan ikiye ayrılıp,
Tanınmaz hale gelir
Arkadaşı karpuz.
Nedeni bilinmez,
Delicesine seven iki genç âşık;
Tartışmaya başlarlar.
Soğumaya yüz tutarken çayları.
Issız kalır, tahta masaları.
Terk ederler birbirlerini.
Anıları, olur tuz-buz.
Dünyaya yeni gözlerini açan bebeğin çığırtmaları;
Sabah selamını gönderir,
Mezardaki ilk gününe alışmaya çalışan ölüye.
Kurak bir mevsimde kalır kelimeler, aç-susuz.
Farkında değil midir nedir;
Birbirlerini yiyen ey insanoğlu;
Hepimiz aynı kaderi paylaşıyoruz…
(20 Mart 2012 – 10.Şiir Kitabımdan)
5.0
100% (4)
Cevap Yaz
