2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
2193
Okunma
O sabah vakti,
Ezan sesi ile
Ruhunu teslim ederken
Yüce ALLAH’a,
Ilık rüzgarlara
Kanat takıp,
Uçup gittin
Dönülmez diyarlara.
Nice 11 Şubatlar
Geldi-geçti.
Nice
Elem, keder, gözyaşı
Kapımızı tıkladı.
Nice acılarla boğuştum.
Hiçbiri
Asla Seni unutturamadı.
Torunum Ahmet METE’yi
Şevkat, sevgiyle koklarken;
Benden önce
Ölen çocukların
Aklıma geldi.
Yaşam, seviler, renkler;
Senin yokluğunda
Anlamsız birer bilmecedirler...
(11 Şubat 1990 da Akciğer kanserinden kaybettiğim, iyi,dürüst,içi insanlık sevgisi ile dopdolu,yardımsever, güleç yüzlü ve imanlı babamın yanında unutmak kelimesi, buhar olup uçuyor.....)
5.0
100% (2)
Cevap Yaz