Tansiyonu düşmeyen bir resimdi içine s/aklandığı
En çok da hayaletlerin fısıltısı
Varla yok arası niyazın ilk hecesi:
Nasıl ki; ol, dedi mi Rabbi
Vuku bulacaktı yalnızlığın bekası
Belki de sömürülen heceler ıslıklanan
Bir v/eda misali içinden taşan taşlar
Kiremit rengi saçları evrenin
Kindar gölgeler el çekmediğinden beri sevginin
Diline doladığı
Şair olmanın hükmü neydi ki?

Bilemediği her açmazda
Soykırımı düşlerin
Yatır m/eziyetinde
Her iç çekişi
En çok da hiçliğin yankısı
Var olmakla var etmek çok ayrıydı
Yine de varlığına binaen
Yâd ettiği dününden kopan hatıralarla
Var gücüyle var ediyordu yenisini acıların
Sözcükler tükenmeyen

Gücü tükenip nice yeis eşlik ederken
Biteviye sürüklenen
Bir yaprakta öte
Bir ağaca balta olmaktı madem maksadı
Ödediği diyet
Neyin uğruna söküp çıkarmıştı yüreğini derinden?

Derinlerin meali
Aslında demlenen hüzün
Katsayısı ömrün sıfır olsa olsa rozeti
Taktığı yakasına
Yuvarlanan bir sayıdan çok daha dolgun
En çok da hiçlik mertebesinde
Denk düşmek illa ki sıfıra
Sıfırla reşit kılınan her iki eksen
Artı ve eksi kadar sırıtkan
Birbirine ters esen o rüzgâr
Çıktığı her kat
Adım attığı belki de o berat
Yoran mıydı yoksa yorulan mı?

Tükenen hicvi na’şında saklı bir hüzün tanesi
G/özlediği evren ki
Kuş bakışı bir minval
En sevdiği ise ay ışığı
Aralıksız kanatlarına dokunan
Bir de meddücezri yalnızlığın
Yâd ettiği her iklim
Yarenlik ettiği her ikilem
Göğe konan bir tomurcuk gibi
Yediverenlerden firar eden o gül kokusu
Gülmekten kasıt nasıl ki sevgiye
Denk düşmek
Elbet yolculuğun ilk yarısı bir arayış
İkinci yarasında sürüklenen bir arya adeta
Tepişen sözcüklerden
S/üzülen her bilinmez ve saklı rüya.

Bir de nidanın eseri iken sessizlik öncesi
Vuku bulan bir telaş ve gizemle sevdiği
Bir kayıtsa açılan
Son bulan bir masaldan kasıt
Elbet gönlünün nuru bir ela
Kavisli gök kubbede saklı aşk ve Rabbi
Ne zamanki dokunsa kabrine
Pekişen bir sevda ve rahmet
Azımsanmayacak bir saflık ve hoşluk
Kare kare dizilen binlerce izlek
İçine saklandığı her doğru ve şiir tek gerçek.