bir düşe seni çok seviyorum dedim
karşımda kuruyan bir çiçek vardı
yaprakları dalına ağır geliyordu
dağınıktı yatağım
dağınıktı yaşamım
dağınıktı odam
acım
içim

gözleri ağlamaklı bir kadına sarıldım
üşümüştü teni
üşümüştü elleri
üşümüştü gözleri
üşümüştü mutluluğu
sarıldım üşümesi bana geçsin dercesine
sarıldım gözleri gülsün diye
sarıldım ellerinde çiçekler açsın diye
sarıldım acılarına ortak olurum der gibi

bir düşe seni çok seviyorum dedim
ve sordum kalbime ne istiyorsun diye
sev dedi, sadece sev dedi
sevmek yeter mi dedim
sevmek her şeye yeter dedi
ama ben kalbimi ona verdim dedim
sendeki kalpte de o var dedi
sanki doğduğumdan beri
öleceğim ana kadar seni sevmişim
sonra papatyalarla konuştum
papatyalar konuşmaz ki abi dediler
ben papatyalarla yürekçe konuşuyorum dedim
onu papatyalara anlatıyorum
onu papatyalardan daha güzel olduğunu anlatıyorum
tek bir yaprağını seviyor mu diye koparmadan

kalbi üşümüş bir kadını sevdim
defalarca sevmiş
defalarca terk edilmiş
defalarca beklemiş
defalarca kimse gelmemiş
defalarca özlemiş
defalarca özlenmemiş bir kadını sevdim
sırtını yasladığı dağ oldum
sen taşsın dedi
üşüyen ellerini tuttum
ellerin çok sıcak dedi
diline bülbül oldum
çok konuşuyorsun dedi
gecem gündüzüm sensin dedim
geceler karanlık
günlerin yarını yok dedi

umudu çalınmış bir kadını sevdim
kuruyan bahçene gül olmaya geldim dedim
ben gül sevmem dedi
hem de dikeni var dedi
şiirim ol dedim
beni şiir gibi sev dedi
sen şiirden daha güzelsin
seni şiirden daha çok seviyorum dedim
damarlarımdaki kanıma karıştın dedim
sensiz yapamam
sensiz yaşayamam dedim
ben çok yoruldum dedi
benim canım sıkılıyor dedi

bak yine sen doldun içime
yağmurlar ciseliyor şakaklarıma
kara bulutlar üstüme kefen gibi sarılıyor
yokluğun hiçbir mevsime benzemiyor
gözleri ağlamaklı bir adama sarılıyorum
üstü başı sen kokuyor
özlemek kaç ton gelir
beklemek bir umudu
bir akşam üstü gibi
soğuk bir akşam üstü gibi
yorgun bir gün bitimi gibi
kanadı kırılan bir kuş gibi

İbrahim Dalkılıç.

23.11.2020
20.50 izmir