Güneş, su bekleyen tohum gibiydim
Fidan ettin beni can öğretmenim
İlim deryasında damla değildim
Umman ettin beni can öğretmenim

Bilmezdim şiirde, vezni, ayağı
Mahlas verdin, yetiştirdin çırağı
Sayende öğrendim uyak, durağı
Ozan ettin beni can öğretmenim

Her hâlinde ustalığı sezdiren
Yetisine methiyeler dizdiren
Gemisini batırmadan yüzdüren
Kaptan ettin beni can öğretmenim

Aklımın aklınca verdin payını
Kazandırdın ariflerin huyunu
Öğrettin işimin tüm detayını
Uzman ettin beni can öğretmenim

Yıllar geçse değişmeyen tarzımla
Hak edene Hakka dönük yüzümle
Minnettarım mazlumlara özümle
Kalkan ettin beni can öğretmenim

Layık olmak için malum jestine
Toz kondurmam yıldızların üstüne
Tereddüt etmeden dostlar dostuna
İhvan ettin beni can öğretmenim

Diklenmeyi öğrenmede nefsime
Telkin ettin yollarını şahsıma
Kavuşturdun hayat veren şemsime
Sultan ettin beni can öğretmenim

Uygarlık yoluna ömür koyarak
İkbalimi yüreğinde duyarak
En hakiki mürşit ilim diyerek
Aydın ettin beni can öğretmenim

Kondurdun dalına çaylak bülbülü
Nübüvvet bağından koklattın gülü
Yaşarken dünyada verdin ödülü
Mümin ettin beni can öğretmenim

Düşününce akla ziyan ameli
Gönüllere dikilmeli heykeli
Ölçülemez Delibal’ca bedeli
İnsan ettin beni can öğretmenim

Celil ÇINKIR - DELİBAL