Yüreğimde eridin, damarımda yürüdün,
Gönlümdeki yerini cümle âlem biliyor.
Sevgim yüce dağ oldu, sis olup da bürüdün,
Ben beladan kaçtıkça, o ardımdan geliyor.

Birazcık nefes almam niçin gözüne battı?
Hatır, gönül bilmezler etrafımı kuşattı,
Kimi tekme savurdu, kimisi de taş attı.
Yâr diye bellediğim, içiten içe gülüyor.

Sana rüzgâr dokunsa; ben burada donarım,
Ayağına taş değse; kor ateşte yanarım,
Sen sahrada su olsan; içip, içip kanarım,
Ne bulut dağılıyor, ne de sabah oluyor.

Sen de çekip gidersen, sığınacak dağım yok,
Zaman geçip gidiyor, başka gençlik çağım yok,
Bana söyleme sakın; “senle gönül bağım yok”
Göz pınarım sel oldu, yanağımı suluyor.

Esmeseydi sam yeli, belki güller solmazdı,
Birazcık şansım olsa, bela gelip bulmazdı,
Taşların ruhu olsa, senden katı olmazdı,
Kurşun misali sözler, şu sinemi deliyor.

Gönlümdeki yerini hiç kimse dolduramaz,
Aşığın yükü ağır, her yürek kaldıramaz,
Senden gelen hiçbir şey gözümü yıldıramaz,
Kalbimden çıkarsalar, yine senle doluyor.


Sabri Koca