Saatler tükeniyor,günler eskiyor
Tarih nedense bir şekilde hep yineleniyor
Anlayışlar değişmiyor,insanlık pişman
Kötü düşünceler keşke rafa kalksaydı.

Varlık için diğerini öldürmek neden
Bu dünya büyük değil mi, hepimize yeten
Ne doğası kaldı temiz, ne suyu,havası
Verilenle yetinecek irade olsaydı.

Mutluluklar hep buruk, daîmi değil
İnsanlar uzak özüne bu resmî delil
Sanki mahşer yeri dünya, beşer ki zelil
Kaoslar yaşanmasaydı, nizam olsaydı.

Ne kadar da zor şu barış,diken üstünde
Milletler silâhlalanıyor, bak rekabete
Çocuklar uzak doğaya, sanki hapiste
Savaşlar ve kavgalar rafa kalksaydı.

Nesillerini tükettik türlü hayvanın
Spor dedik avcılığa, bunu bırakın
Kesildi silsilesi eyvah,türlü nebatın
Yaratılan türler keşke hep varolsaydı.

Mutluluklar sürmez daim, burası dünya
Güzellikler de böyledir, yiter zamanla
Kırışır alınlarımız, bükülür beller
İlahî şu hakikatler bir bir anlaşılsaydı.

Harman yeridir bu cihan, kimler ki bakî?
Kalmadı sevdiklerimiz hepsi de fanî
Ölümse bir hakikatttır ve ecel anî
Yaşamak vardı aslında binbir hasleti

Uyarılmıştı insanlar peygamberlerle
Nice velî gelip geçti güzel sözlerle
Ebede giden yol saklı, o mucizelerde
İnsanlar ders çıkarsaydı, kaos olmazdı.

Bırakalım şu kinleri, düşmanlıkları
Hani sevdikleriniz bir bak, sayısız mezarda
Paylaşalım her ne varsa bitsin şu niza
Ölüm gelmemişken henüz yaşamak var ya…

Oğuzhan KÜLTE