0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
461
Okunma
___
Hüznümü değil ,
umutlarımı yazacağım
karanlık duvarlarına mahpushanenin.
Her daim şiarım,
Kul olmaz insan, insan olana .
Eğmez başını zulmüne zalimin.
Susmaz ,
Bana ne deyip geçip gitmez.
Uzak tutmaz gözlerini, gözlerinden çocukların
umuttur o gözler , masumiyetin parıltısında.
yoksulluğunun acılarını sararcasına ,
Uzanıp ellerini öpercesine annemin,
öpmeliyim tüm çocukları alınlarından.
Kibirlenelim kibirliye onurluca.
Yıkalım kalelerini mahpusluğun.
koştuğumuz el verdiğimiz caddelerde ,
sokak sokak türküler söyleyip,
halaylar çekelim sürgünlerimize.
çocuk sevdalarımızla büyütelim
Hücre duvarlarında aydınlığı.
( 10 Mayıs 2000 hücreden Eskişehir cezaevi)
Yiğit Metin SEVİNDİK
5.0
100% (3)
