Sıralandı birbiri ardına mavi gökyüzünün kara bulutları
Kör eden bir havası, alı koyan bir karamsarlığı vardı
O sırada, adam; yürüyordu kalabalık bir caddede
Yağmura yakalanmaması mümkün değildi
Yanında karşı koyabileceği bir şemsiyesi yoktu
Ya hiç olmamıştı bir şemsiyesi ya da kırılmıştı defalarca
Yağmur başlamıştı fakat o olduğu yerde durmakla yetindi
Kaçamayacağını anlayınca, bulutların karanlık gölgesine sığınmak zorunda kaldı
Ayağında kalınca bir bot, bacaklarında sıcak tutan bir pantolon,
Ve son derece gösterişli bir palto ile ıslanmaya başladı
Düşen yağmur damlaları karşısında kendini alı koyamıyordu
Ardı ardına düşen damlalara bakmaya başladı kafasını kaldırarak
Bakmaya devam etti hiç düşünmeden
Kıyafetleri, soğukluğu hissettirmedi bir süre
Kendini, kasvetli bir havaya kaptırmış renksiz bir dünyayı izliyordu
Yavaş yavaş soğuk iliklerine kadar işliyordu
Canı yanmaya başlamıştı; güzel ve pahalı kıyafetleri onu koruyamıyordu
Oysa ki bir tane şemsiye yeterliydi o an için
Sesi geliyordu uzaklardan karanlıklar içerisine saplanmış ve bir başına
Her şeyi gördüğü halde bakamaz olmuştu etrafına artık
Şüpheler, yeni bir zincir gibiydi; sıkı, ayrılmaz ve komplocu
Serbest olan bir bedendi sadece; zihin ise tutsak