2
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
1559
Okunma
Ah Kasım !
Diye başlıyor mısralarım
Ve yazıyorum satır satır hüznümü,
İçimi yakıp geçen gecedeki sessizlik,
Ve bendeki sensizlik,
Nokta.
Ah Kasım !
İnletiyor yaprakları,
Köklerinden söküyor dalları,
Öyle ki hapsetmiş doğayı kendine,
Bak yuvasız kaldı kuşlar.
Peki niçin umursamazsın,
Gururundan mı?
Ah Kasım!
Sen tezatların mevsimi,
Ne çok acıtıyorsun kalbimi.
Küsme lakin, zaten hüzün kokuyorsun.
Tezatlar dedim sana.
Evet öyle idin.
Bir nevi ıstırap içinde sabrı sebat,
Ve biraz umut.
Sen ki
Kasım hüznünün içindeki
Sebeb-i mutluluk.
-Aybüke SÖMEN
Kasım 14- 2020
5.0
100% (9)
Cevap Yaz