herkes taşıyabilir mi
göğün bize oynadığı oyunu
öyle ağır öyle kızgın
bir kum gibi ayağımızın altında
basamak olmuyor kayan toprak
bir yana başını eğen dünya

bulutları aralayacak elimiz var mı bakıyorum
henüz yeşil bir ağaca dayanıp
yeni üzüntüsüz günler çekebilir miyiz gökyüzünden
çocuklarımızın önüne gururla serecek
gülerek oynayacakları günler

binaların öldürdüğü canlar sıralanıyor
gözümü yumup açtığımda
çocuklar, gençler, her yaşta insanlar, hayvanlar
sakatlanan bir kedi bir şeyler arıyor
yıkıntılar arasında; insan bakışı arıyorum
gökyüzünü gökten yere indirecek

bize yerin altı değil, üstü yaraşır
alkışlayabilmek insanlığımızı
yoksa bile var etmek sonsuz hayat sunan gücü
kaç insanın elini tutabiliriz düşünüyorum
gölgemizde yiten değil, yükselen insan
bulup yaşam otağını
girmek güzel resmin içine

artık bir yerin acımıyor güzel anne
keşke ağrısaydı başım diyorsun
minik kızımın yanında
birbirini tutsaydı ellerimiz
yüreklerimiz örneğin
kim yaptı
yaptırdı bu evleri?

taşıması ağır günler
ağır günlerden geçiyoruz..

05. 11. 2020 / Nazik Gülünay