Aklımı almışsın zaten bir kere,
Gönül tutsağına, “hür” mü diyorsun?
Dermandan kesilip düşmüşüm yere,
Araya duvarlar “ör” mü diyorsun?

İdamım yönünde vermişsin karar,
Gönülden çıkanı kim arar, sorar?
Dünyamı karartıp, eyledin firar,
Işığı söndürdün, “gör” mü diyorsun?

Kiminde akıl yok, kiminde hayâ,
Açıkta kalırsa, bozulur maya,
Sen de alışmışsın baştan savmaya,
İşleri yokuşa “sür” mü diyorsun?

Karakışa döndü baharım, yazım,
Telleri kırıldı, çalmadı sazım,
Görebilmek için bakmak mı lazım?
Feraset ehline “kör” mü diyorsun?

Neler umuyorduk, bak neler bulduk,
Hepimiz zamanın kurbanı olduk,
Dişimizi sıktık, saçları yolduk,
Dökülmüş saçlara “gür” mü diyorsun?

Canımı yaksan da, öfke kusamam,
Dertlerim depreşti, artık pusamam,
Bir kere konuştum, daha susamam,
Açılan defteri “dür” mü diyorsun?

Sabri Koca


Teşekkürlerimle......

Gönülden sevmiştik, biz ölesiye
Gündüz güneşe eş, geceyse ay’a
Senli hayallerim, kaldı rüyaya
Gördüğün rüyayı; ’’yor’’ mu diyorsun?........ Kardelen-1