Biz benle oturduk ay ışığına
Karşılıklı iki laf kırıyoruz belinden

Seni tuttuk oturttuk sol yanımıza
Yüreğimize merhem iki söz düşmedi dilinden

Bazen yokluğundan
Bazen geçmeyen arabalardan
Karşı çatıya bu bahar yuva kurmayan martılardan
Aramızda oynamayı unutan çocuklardan söz ettik
Akşam kokusunu yıldızlara saklayan yaseminleri geç
Ayın içime saplanan okları daha derin
Ve şu zeytin yapraklarının ruhumla oynayışı
Gelip bir tutam hüzün aldı içimizde büyüyen anılardan…

Yokluğunla baş başa
Biz benle oturduk denize karşı
Ne deniz deniz gibi içinde düşler küskün
Ne de varlığın yok gibi tüm sözler üzgün
Dört duvar günleri sıyrılır sabahlardan
Yarasa gölgesinde uyuyan gündüzler
Yokluğun gelip dikildiğinde ince akşamlardan
Ben bizle, çekip öptük gözlerini rüyalardan…
10 Temmuz 2020 Narlıdere